مغزى الحياة في الثقافة السريانية/مَلفونو يوسف بكتاش

مغزى الحياة في الثقافة السريانية
إذا بدأت مطحنة الماء في الاحتفاظ بالمياه التي تستخدمها ،
فسوف تغرق قريبًا في ذلك الماء الراكد. ومع ذلك ، إذا كان الماء يتدفق بحرية ،
فإن الطاقة الناتجة عن الماء تصبح قيمة للمطحنة. مَلفونو يوسف بكتاش


مَلفونو يوسف بكتاش
اسطنبول – مركز أخبار BIA السبت 12 ديسمبر 2020 ،مغزى الحياة في الثقافة السريانية
عندما أحاول أن أفهم مشاعر القدَيسين والملافنة السريان / الأساتذة وعلماء اللاهوت وأرباب الكلام وحكماء القلوب الذين يحاولون شرح معنى الحقيقة والحياة بالصياغات السحرية للكلمات والذين يهدفون إلى أن يكونوا مرهمًا للجروح الروحية في إبداعاتهم. حينما أحاول ذلك أود أن أؤكد في بداية كلامي الحقيقة التالية “البشر يصبحون بشرًا عندما يتعاملون مع الحق والحقيقة بنزاهة و مع المخلوقات بطريقة أخلاقية”.
وفقًا للنتاجات الأدبية لأولئك السادة السريان المحبين للحياة والذين بدأوا في العصور القديمة واستمروا حتى العصر الوسيط (بين القرن5-15)، فإن النمو المادي والروحي وإثراء الإنسان اعتمد الكرم في مجال المسؤولية وانضباط العمل. إذا كان قد استوعبوا التفكيرالموجه نحو الخدمة، فإنهم أعلوا من شأن كرامة الإنسان المقدسة. وهكذا، أستمدوا القوة من الروح. تتدفق طاقة الحياة من خلال أناك وتحافظ على أناك في النور. إذا لم يتبن الفكر الموجه للخدمة كشعار، فإن طاقة الحياة تنقلب ضده، لأنها لا تأخذ القوة من الروح، تهزمها الأنا. يجعل التفكير الموجه نحو الخدمة إعادة ما تم شراؤه إلى الحياة – نقيًا كما هو- إلزاميًا للحصول على المزيد. ذا تم الاحتفاظ بكل ما يتم تلقيه ماديًا – روحيًا – (وتملَكه) – وإذا ساد البخل والكسل، فإن تلك الأشياء التي تم تلقيها تصبح بائرة. تفقد قيمتها بمرورالوقت وتسبب الجدب. إذا بدأت طاحونة الماء في الاحتفاظ بالمياه التي تستخدمها، فسوف تغرق قريبًا في هذا الماء الراكد. ومع ذلك، إذا كان الماء يتدفق بحرية، فإن الطاقة الناتجة عن الماء تصبح ذات قيمة للطاحونة. يستفيد الجميع من الدقيق المطحون. نفس الشيء صحيح بالنسبة للإنسان. يجب أن تنقل الإرادة الإلهية ما أعطته مجانًا للحياة من أجل المصلحة الذاتية، ولمنفعة الآخرين، وللسلام الفردي والاجتماعي، وإعادته إلى الحياة. وإلا فلن يتمكن الإنسان من تجنب الغرق في مياهه مثل طاحونة الماء.

وفقًا لهذا الفهم الذي يمجد الحياة المشتركة، فإن القضية الأساسية هي الانتقال من إرادة المادة إلى الرغبة في العطاء والرغبة في المعنى. يجب أن تكون في حالة حركة من خلال الخدمة، في التدفق. لأن العطاء والكمال هو جوهر الروح. بقدر ما نحتاجه من الأكسجين للعيش، فمن الحيوي لنا نحن البشر أن نساهم بشكل إيجابي في العمل بالحب، لجعل الحياة / العالم أفضل مما هو عليه، لإثرائه، لخدمة التدفق، من حيث الاستمرارية. في هذه المرحلة، هذا ضروري جدًا لحياة مريحة وسعيدة. وفي هذا السياق، فإن الطريق للحفاظ على أصوات الضمائر والقلوب قوية، دون التخلي عن الخير فينا، على الرغم من الظروف والأحداث التي تفرض الشر، دون اللجوء إلى أي شر، يمر عبر عدالة معصومة وروحانية راسخة. إن تذكر حقيقتنا الإلهية – ذاتنا المحبة – هو مفتاح كل شفاء. كلما اقتربنا من هذه الحقيقة، اقتربنا من موهبتنا الطبيعية التي تحمي كرامة الإنسان وتحمي الآخرين. بهذه الطريقة، يمكننا تحقيق صداقة / رفقة حقيقية بشكل أفضل. بدون معرفة هذه الحقيقة والاعتراف بها، لا يمكن تنفيذ ما هو معروف ومتعلم بنجاح. لأن الحقيقة هي بوصلة الإنسان. لهذا قيل، “ستعرف الحق والحق سيحررك” (يوحنا 8:31). كلما كانت مرآة قلب الشخص أكثر نقاءً ووضوحًا وسلاسة، زادت سهولة فهمه وإدراكه للحقيقة. بهذه الروح القادرة على ضبط النفس، يمكنه التحكم في نفسه بسهولة أكبر. تتناسب قيمة وكرامة الشخص الواعي بشكل مباشر مع ما ينتجه، وليس ما يستهلكه.
المساهمة في الحياة والمجتمع وإضافة قيمة إيجابية هو سبب وجود الأشخاص ذوي التفكير المسؤول. وهي، في الوقت نفسه، وسيلة للوصول إلى الحقائق الإلهية وخدمة التنمية البشرية والتنمية الاجتماعية. لذلك، يجب على أولئك الذين لديهم رؤية للمستقبل أن يسعوا جاهدين لتشكيل المستقبل وفقًا لمتطلبات عقلانية من خلال التخلص من الأساليب التقييدية الحالية. إنه أعظم مصدر للنجاح والسعادة أن تكون قادرًا على القيام بذلك دون أن ننسى أن الحقائق الإلهية تنبض بالحياة، وتصبح حياة، وتعيد الحياة إلى التطور والتطور الروحي، وأن ذلك يعتمد على الروابط التي يجب تطويرها بعدالة.
إن رؤية أولئك الذين يقدمون خدمات مفيدة في الحياة العملية، وتقييم ما يفعلونه، وفهم العمل هو علامة على الحضارة. على الرغم من أنه شعور ممتع أن يتم فهمك وتقديرك، إلا أنه يمنح الناس مسؤوليات جديدة. لأن التقدير الذي يحظى به الشخص الذي اكتشف ذاته الروحية، ووجد نفسه، وحقق الغرض والغاية من الحياة، يغرس المسؤولية والتحفيز. هذا النهج، وهو مهم لاستمرارية الحياة والقيم، يسبب وفرة من طاقة الحياة. هذا النهج مهم جداً في حياة المجتمع. لأن التقديرالصادق يفيد كل من أولئك الذين يقدرون والذين يتم تقديرهم. التقدير الصادق ضروري للتنمية البشرية والنضج الاجتماعي، وكذلك النقد البناء المستمد من حسن النية. كما قيل: “ليس فقط الظمآن يبحث عن الماء، بل الماء أيضاُ يبحث عن شفة عطشى لإروائها”.
عندما لا يكون تركيزنا على كيفية تلبية احتياجاتنا، ولكن على تحقيق العدل / الإرادة الإلهية ، يجب أن نعرف أن ما هو ضروري سيتم توفيره لنا، كما هو الحال في الصلاة اليومية “فلتكن مشيئتك”. بيت القصيد هو تقدير الذات والشخص آخر. إنها القدرة على إكمال الآخر وفقًا للإمكانيات بنية الخدمة . النية مهمة جدا في جميع مجالات الحياة، وخاصة في العلاقات الثنائية التي تتطلب الوحدة، وفي العمل المشترك. تؤكد عبارة “عدم الرغبة في العمل لا قيمة له ، والنية غير الصادقة بلا روح” على أهمية النوايا وليس الجهود. تذكر أنه “سوف نعطي مزيدًا من الضوء عندما نعيش وفقًا لأعلى ضوء لدينا”.
القضية برمتها هي حماية الوسائل الأخلاقية وعدم فقدان القيم الإنسانية أثناء التنقل في رحلة الحياة، أثناء إنتاج الخدمات، والتركيز على حب الذات، واحترام الذات، والتعاطف مع الذات، ولكن دون الهروب من المسؤولية. في الخدمة التي يتم إجراؤها في عملية إعادة ما تم استلامه، إذا كان بإمكان هؤلاء أن يلمسوا روح الشخص، إذا تمكنوا من الوصول إلى تلك الروح من خلال ما ينسكب من اللغة، ما هو مكتوب ومقدم إلى الحياة سيكون ذا قيمة ومعنى بنفس القدر. لأن الحياة أحيانا واجب ووظيفة. الواجب والوظيفة هما أيضا الحياة. الطاقة التي تخلق كلاهما هي الحب. يضيف الحب معنى وقيمة لكل الصفات الجيدة. في الحب الإبداعي الحقيقي لا يوجد فكر أو معنى أو نية أو فعل سلبي. إذا حدث ذلك، يبدأ الشر الأخلاقي.
نظرًا لأن الجميع سيدفن في تراب ضمائرهم في نهاية اليوم، فإن كل ما نقدمه للحياة من شيء ايجابي أو سلبي هو استثمار نقوم به في أنفسنا. بنك الضمير هو بنك لا يفلس. مهما فعلنا، نفعله بأنفسنا. لأن الإنسان يختبر / سيختبر انعكاس الضوء القادم منه. مع العلم أن السلام والاستقرار بين الناس والوئام الاجتماعي والكرامة الإنسانية والالتزام الصادق بالحقوق الناشئة عن هذا الشرف؛ في هذا الاتجاه ، يعتمد على تطوير متكامل و متماسك للمعنى.
في الختام، أقول، هل يمكن أن يكون هناك عمل كبير ومسؤولية كبيرة كممثل للحب الإلهي في العالم؟ نظرة جميلة، ابتسامة، كلمة تضيف الحياة للإنسان. نظرة سيئة، كلمة، عمل ثقيل يظلم عالم الشخص، يكسر قلبه. لأن أجمل ما في الإنسان قلبه وروحه. ذلك القلب وتلك الروح تتوقان للفهم دائمًا!
كما تقول الحكمة القديمة، “جودة الشجرة في جوهرها ، وجودة الإنسان تظهر في كلامه”.
ملفونو يوسف بكتاش
رئيس دائرة الثقافة واللغة السريانية – ماردين

Süryani kültüründe yaşam algısı
MALFONO YUSUF BEĞTAŞ YAZDI
Su değirmeni, kullandığı suyu tutmaya başlarsa,
çok geçmeden o durgun suyun içinde boğulur.
Ancak su serbest akarsa, suyun yarattığı enerji değirmen için bir değer olur.

Malfono Yusuf Beğtaşİstanbul – BİA Haber Merkezi12 Aralık 2020, Cumartesi 00:03
Hakikatin ve hayatın anlamını kelimelerin büyülü çağrışımlarıyla anlatmaya çalışan, ürettikleriyle manevi yaralara merhem olmayı amaçlayan aziz Süryani malfonelerin/üstatlarının, kelam ve kalem erbaplarının, gönül doktorlarının hissiyatını anlamaya çalıştığımda “İnsan, hak ve hakikate doğrulukla, yaratılanlara da ahlakla davrandığında insan olur”gerçeğiyle yüz yüze kaldığımı sözlerimin başında özellikle vurgulamak istiyorum.
Antikite döneminde başlayan ve ortaçağa (5-15 yüzyıl arası) kadar devam eden o yaşam sever Süryani üstatların yazınsal üretkenliğine göre, insanın maddi-manevi yönden büyümesi ve zenginleşmesi, sorumluluk alanındaki cömertliğine ve çalışma disiplinine bağlıdır. Hizmet odaklı düşünceyi özümsemişse, kutsal olan insan onuruna değer verir. Böylece ruhtan güç alır. Yaşam enerjisi benliğinin içinden akar ve benliğini ışık içinde tutar. Hizmet odaklı düşünceyi şiar edinmemişse, ruhtan güç almadığı için yaşam enerjisi aleyhine döner, benliğe (egoya) yenilir. Hizmet odaklı düşünce, daha fazlasını alabilmek için alınanları hayata -olduğu gibi katıksız bir şekilde- geri vermeyi zorunlu kılar. Maddi-manevi alınan -(ve sahip olunan)- her şey alıkonulursa, cimrilik ve tembellik yapılırsa, o alınanlar durgunlaşır. Zamanla değerini kaybeder ve yoksullaşmaya neden olur. Su değirmeni, kullandığı suyu tutmaya başlarsa, çok geçmeden o durgun suyun içinde boğulur. Ancak su serbest akarsa, suyun yarattığı enerji değirmen için bir değer olur. Öğütülen undan herkes faydalanır. Aynı şey insan için de geçerlidir. İlahi iradenin bedava verdiklerini öz yarar için, başkalarının faydası için, bireysel ve toplumsal huzur için hayata değer olarak aktarması, hayata geri vermesi gerekmektedir. Aksi takdirde su değirmeni gibi insan kendi suyunda boğulmaktan kurtulamayacaktır.
Ortak yaşamı yücelten bu anlayışa göre, esas mesele, maddenin alma arzusundan, mananın verme arzusuna yönelmektir. Akışın içinde, hizmet ederek hareket halinde olmaktır. Çünkü vermek ve tamamlamak ruhun özüdür. Yaşamak için oksijene ne kadar ihtiyaç varsa, biz insanların sevgiyle işleyişe pozitif katkı sunması, hayatı/dünyayı olduğundan daha iyi yapması, zenginleştirmesi, akışa hizmet etmesi, devamlılık açısından hayati önemdedir. Gelinen noktada, rahat ve mutlu bir yaşam için buna çok ihtiyaç var. Bu bağlamda, içimizdeki iyiliği terk etmeden, kötülüğü zorlayan şartlara ve olaylara rağmen, hiçbir kötülüğe başvurmadan, vicdanların ve yüreklerin sesini güçlü tutmanın yolu, şaşmaz bir adaletten ve sağlam bir maneviyattan geçmektedir. Kendi ilahi hakikatimizi -sevgi olan özümüzü- hatırlamak bütün iyileşmelerin anahtarıdır. Bu hakikate yakınlaştıkça, insan onurunu koruyan, başkalarını kollayan doğal yeteneğimize daha çok yakınlaşırız. Bu şekilde gerçek arkadaşlığı/dostluğu/yoldaşlığı da daha iyi başarmış oluruz. Bu hakikati bilmeden, tanımadan, bilinenlerin, öğrenilenlerin başarıyla uygulanması mümkün değil. Zira hakikat insanın pusulasıdır. Onun için “Hakikati bileceksiniz ve hakikat sizi özgürleştirecektir”(Yuhanna 8:31) sözü söylenmiştir. İnsanın gönül aynası ne kadar saf, temiz, pürüzsüz ise, hakikati o kadar daha rahat anlayabilir, kavrayabilir. O kadar da özdenetim ruhuyla kendine daha rahat hâkim olur.
Farkındalık sahibi insanın değeri ve saygınlığı, tükettikleriyle değil, ürettikleriyle doğru orantılıdır. Hayata, topluma katkı sunmak, pozitif değer katmak, sorumlu düşünen insanın varoluş sebebidir. Aynı zamanda insanın gelişimine ve toplumsal kalkınmaya hizmet, ilahi hakikatlere ulaşmanın bir yöntemidir. Dolayısıyla geleceğe yönelik vizyonu olanlar, var olan kısıtlayıcı yaklaşımlardan sıyrılarak, rasyonel gerekliliklere göre, geleceği şekillendirmeye çaba göstermenin çabası içinde olmalıdır. İlahi hakikatlerin hayat bulması, hayat olması, ruhsal gelişime ve kalkınmaya hayat sunması, hakkaniyet ile geliştirilecek bağlara bağlı olduğunu unutmadan bunu yapabilmek, en büyük başarı ve mutluluk kaynağıdır.
Çalışma hayatında faydalı hizmet üretenleri görmek, yaptıklarına değer vermek, emeği anlamlandırmak, medeniyetin göstergesidir. Anlaşılmak ve takdir edilmek, hoş bir duygu olsa da, insana yeni sorumluluklar yükler. Çünkü manevi benliğini keşfetmiş, kendini bulmuş, hayatın gayesini ve maksadını yakalamış insana yapılan takdir, hem sorumluluk hem motivasyon aşılar. Hayatın ve değerlerin devamlılığı bakımından önemli olan bu yaklaşım, yaşam enerjisinin bollaşmasına neden olmaktadır. Bu yaklaşım, toplum yaşamında çok önemlidir. Çünkü samimi takdir, hem takdir edene hem takdir edilene fayda sağlamaktadır. İyi niyetten türeyen yapıcı eleştiri kadar, samimi takdir de, insani gelişim ve sosyal olgunluk için gereklidir. Denildiği üzere, “Yalnız susayan suyu aramaz, su da susuzluğunu dindirecek bir dudak arar.”
Odak noktamız ihtiyaçlarımızı nasıl karşılayacağımız değil, adaleti/ilahi iradeyi yerine getirmek olduğunda, her gün tekrarladığımız “nehve sebyonoğ / iraden olsun” duasında olduğu gibi, gerekli olanların bize sağlanacağı bilinmelidir. Bütün mesele, insanın kendisine ve başkasına değer vermesidir. Hizmetkâr güdülerle başkasını imkânlara göre tamamlayabilmesidir. Hayatın bütün alanlarında, özellikle birliktelik gerektiren ikili ilişkilerde, ortak çalışmalarda niyet çok önemlidir. “Niyetsiz eylem değersizdir, samimiyetsiz niyet ruhsuzdur” sözü gayretlerin değil, niyetlerin önemini vurgulamaktadır. Unutulmasın ki, “En yüksek ışığımıza göre yaşadığımızda bize daha fazla ışık verilecektir.”
Bütün mesele yaşam yolculuğunda seyre dalarken, hizmet üretirken, üstünlük/bilgiçlik taslamadan, öz sevgiye, öz saygıya, özdenetime, öz şefkate odaklanarak ama tahakküme kaçmadan, ahlaki donanımları korumak, insani değerleri kaybetmemektir. Alınanları geri verme sürecinde yapılan hizmette, o yapılanlar insanın ruhuna dokunabilirse, o ruha ulaşabilirse; dilden dökülen de, yazıya işlenen de, hayata sunulan da aynı şekilde değerli ve anlamlı olacaktır. Çünkü yaşam bazen görev ve vazifedir. Görev ve vazife de yaşamdır. İkisini var eden enerji ise sevgidir. Sevgi, tüm iyi hasletlere mana ve değer katandır. Gerçek yaratıcı sevgide hiçbir negatif düşünce, anlam, niyet, eylem olmaz. Şayet olursa, ahlaki kötülük başlamış olur.
Günün sonunda herkes vicdanının toprağına gömüleceğinden, olumlu-olumsuz hayata ne veriyorsak, kendimize yaptığımız bir yatırımdır. Vicdanın bankası iflas etmeyen bir bankadır. Ne yapıyorsak, kendimize yapıyoruz. Çünkü insan kendisinden çıkan ışığın yansımasını yaşamaktadır/yaşayacaktır. Bilinmelidir ki, insanlar arası huzur ve istikrar, toplumsal uyum, insan onurunun ve bu onurdan doğan hakların samimi bir şekilde gözetilmesine; bu doğrultuda tutarlı bir anlam bütünlüğünün geliştirilmesine bağlıdır.
Sonuç olarak demem o ki, ilahi sevginin dünyadaki temsilcisi olmak kadar büyük bir iş ve büyük bir sorumluluk olabilir mi? Güzel bir bakış, bir tebessüm, bir söz insana can katar. Kötü bir bakış, bir söz, ağır bir davranış insanın dünyasını karartır, kalbini kırar. Çünkü insanın en güzel varlığı kalbidir, ruhudur. O kalp ve o ruh her daim anlayış ister!
Kadim bilgeliğin dediği gibi, “Ağacın kalitesi özünden, insanın kalitesi sözünden belli olur.” (MYB/AS).

Malfono Yusuf Beğtaş
Süryani Dili-Kültürü ve Edebiyat Derneği Başkanı. 1985-2015 Mor Gabriel Manastırının idari kadrosunda aktif görev üstlendi. Süryanice eğitim programına katkı sundu. Başarılı öğrenciler yetiştirdi. 1995-2000 “Turabdin’in Sesi’’ dergisinin editörlüğünü ve yazarlığını yaptı. Mardin Toplumsal Dayanışma Federasyonun danışmanı olarak, çoğulcu yapının korunması bağlamında, kültürlerarası arası diyaloglarla, ‘‘duvarlar yerine köprüler kurmaya’’, toplumsal algılamaya katkı sunmaya devam ediyor.