Urfa Valisine Ziyaret

Urfa Valisine Ziyaret

 Urfa, bölgemizin efsunlu bir şehridir. Süryani literatüründe ‘‘Kalath Bethnahrin / Mezopotamya’nın Gelini’’ ismiyle bilinen bu şehir, kendimi bildim bileli beni cezp etmektedir. Toplumsal algılamanın ötesinde, çok farklı çağrışımlarla çevrelenmiş, tarihin katmanlarında adeta gezintiye çıkmış gibi oluyorum Urfa gibi önemli bir şehrin kültürel hazinelerini düşündüğümde ve yakından gördüğümde..

Değerli dostlarımızla birlikte dün yani 1 Nisan 2022 Cuma günü, Urfa Valisi Sayın Abdullah Erin’e bir nezaket ziyareti yaptık. Bu ziyaret vesilesiyle Sayın Valimize yeni yayınlanan ‘‘Süryani Mistisizmi’’ isimli kitabımı da takdim etme fırsatı buldum.

Süryani kültürüne aşina olan sayın valimizle Urfa başta olmak üzere, Süryani kültürünün bölgedeki tarihsel özgül ağırlığını ilgilendiren alanlarda fikir alışverişinde bulunduk. Bu hoş ve verimli sohbetten tekrar anladım ki, her başarı, kendi içinde başka bir başarının anahtarını barındırır. Hayattaki her başarı, çaba, azim ve büyük emeğin doğal bir sonucudur. Bir atasözünün dediği gibi; ‘‘Geleceğin bütün çiçekleri bugünün tohumları içindedir.’’  

Görünen ve görünmeyen özgünlüklerin ve farklılıkların yüksek farkındalığıyla ve büyük tevazuuyla görevini ifa eden Sayın Valinin Urfalıların gönlünde taht kurmasının nedenleri de aslında burada yatmaktadır. Çünkü samimi niyetle geleceğin yararı için yapılanlar, toplumsal huzura ve yaşama pozitif katkı sunmaktadır. Bu nedenle sorumluluk bilinciyle davranan samimi devlet yöneticilerinin ve özellikle valilerin başarısı toplumda takdir toplamaktadır.

Çünkü rasyonel beyinler, insana “insan” olduğu için değer verir ve hizmet eder. Ancak sosyal bir düşünürün deyişine göre, “İnsanı insan yapan olaylar o kadar ciddi tecrübeler ve fırtınalardır ki, ya yolun sonundaki kapıyı bulursunuz ya da bu yol bir labirente dönüşür ve siz de o labirentte kaybolur, yok olursunuz. Elinizi tutup sizi kaldıracak sıcak bir temas ararsınız. Bazen çok yakınınızda olur göremezsiniz, bazen de o el sizi bulur ama siz onun kıymetini bilmezsiniz…!”

Hayatın akışı içinde çoğu kez, o yol da, o labirent de, o temas da, o el de, o anahtar da orada… Kendi içimizdedir. Bize düşen oraya girip bulmaktır. Bulduğumuzda kıymetini bilmek ve farkındalıkla hizmet etmek ve  geliştirmektir.

Yoğun çalışma mesaisi içinde bizi kabul ettiği için sayın valimizin nezaketine cani gönülden teşekkür ederim. Sağlık ve başarı dileklerimi sunarım.

Saygılarımla.

Yusuf Beğtaş

Süryani Dili-Kültürü ve Edebiyatı Derneği Başkanı / Mardin

ܠܡܳܢܳܐ ܐܶܬܐ ܡܫܝܼܚܳܐ؟

ܠܡܳܢܳܐ ܐܶܬܐ ܡܫܝܼܚܳܐ؟

ܠܐ ܐܶܬܐ ܠܰܡܫ̈ܝܼܚܳܝܶܐ. ܒܕ ܩܕܳܡ ܡܶܢܶܗ ܠܰܝܬ ܗ̱ܘܐ ܐܳܦܠܐ ܚܰܕ ܡܫܝܼܚܳܝܐ.

ܐܶܬܳܐ ܐܘܼܣܳܝܳܐ ܠܰܟܪܝܼܗܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܥܘܼܬܪܳܐ ܠܦܰܩܝܼܪܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܒܘܼܝܳܐܐ ܠܐܰܒܝܼܠܐ.

ܐܶܬܳܐ ܣܳܡܟܳܐ ܠܰܙܥܘܼܪܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܬܰܩܕܳܐ ܠܣܳܒܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܠܰܚܡܳܐ ܕܣܰܒܥܳܐ ܠܟܰܦܝܢܼܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܡܰܝ̈ܳܐ ܕܚܰܝ̈ܐ ܠܨܰܗܝܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܡܒܰܝܐܢܐ ܠܝܼܚܺܝܼܕܳܝܐ.

ܐܶܬܳܐ ܟܺܐܢܘܼܬܳܐ ܠܰܛܠܝܼܡܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܡܟܰܦܪܳܢܐ ܠܕܶܡ̈ܥܶܐ ܕܒܰܟܳܝܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܫܶܡܥܳܐ ܠܒܘܼ̈ܓܳܢܶܐ ܕܰܡܩܰܛܪܓܳܢܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܚܰܒܪܳܐ ܘܐܰܚܳܐ ܘܪܳܚܡܳܐ ܘܐܰܒܳܐ ܘܪܳܥܝܳܐ ܘܣܳܡܟܳܐ ܡܫܝܼܚܳܐ.

ܐܶܬܳܐ ܠܦܘܼܪܩܳܢܳܐ ܕܥܳܠܡܳܐ ܓܰܘܢܳܐܝܬ.

ܢܘܼܗܳܪܐ: ܡܰܥܒܰܪ ܡܼܢ ܥܪܒܳܝܐ ܠܣܘܼܪܝܝܐ ܒܝܕ ܝܘܣܦ ܒܶܓܬܰܫ

ܡܫܝܼܚܳܐ ܡܿܢ ܡܰܘܕܰܥ ܘܐܡܿܪ:

«ܐܢܳܐ ܐܶܬܝܬ. ܕܚܰܝ̈ܐ ܢܶܗܘܘܢ ܠܗܘܢ. ܘܡܶܕܶܡ ܕܝܰܬܝܼܪ ܢܶܗܘܐ ܠܗܘܢ.»

(ܝܘܚܢܢ 10: 10)

ܥܶܣܪܺܝܢ ܘܰܬܪܶܝܢ ܦܘܼ̈ܢܳܝܶܐ ܕܓܰܢܕܺܝ ܒܨܶܒܘ̈ܳܬܐ ܕܚܰܝ̈ܐ

ܥܶܣܪܺܝܢ ܘܰܬܪܶܝܢ ܦܘܼ̈ܢܳܝܶܐ ܕܓܰܢܕܺܝ ܒܨܶܒܘ̈ܳܬܐ ܕܚܰܝ̈ܐ.

1. ܫܪܫܳܐ ܕܟܠ ܒܝܼܫܬܐ: «ܐܶܢܳܢܝܘܼܬܐ»
2. ܗܿܘ ܡܳܐ ܕܡܰܦܨܰܚ ܠܟ ܒܚܝ̈ܐ: «ܕܬܶܗܘܶܐ ܡܰܘܬܪܳܢܐ ܠܐܰܚܪ̈ܳܢܐ»
3. ܡܩܰܢܛܳܢܗܽܘܢ ܕܰܒܢܳܝ̈ܢܳܫܳܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܟܰܕܳܒܳܐ»
4. ܫܰܦܝܼܪܗܽܘܢ ܕܕܳܫܢ̈ܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܡܰܫܦܳܢܘܼܬܐ»
5. ܡܝܰܬܰܪܗܽܘܢ ܕܓܰܘ̈ܣܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܐܠܗܐ»
6. ܐܠܨܳܝܗܽܘܢ ܕܦܰܪ̈ܨܘܦܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܐ̱ܚܝ̈ܳܢܶܐ»
7. ܫܰܦܺܝܪܗܽܘܢ ܕܡܶܕ̈ܡܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܚܘܼܒܐ»
8. ܐܠܨܳܝܗܽܘܢ ܕܒܘܼܝ̈ܐܐ ܒܚܰܝ̈ܐ. «ܥܰܡܠܐ»
9. ܪܰܒܗܽܘܢ ܕܐ̱ܪ̈ܳܙܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܡܰܘܬܐ»
10. ܥܶܠܳܝܗܽܘܢ ܕܪ̈ܶܓܫܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܫܰܝܢܳܐ ܓܰܘܳܝܳܐ»
11. ܡܝܰܬܪܗܽܘܢ ܕܡܰܠܦ̈ܢܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܛܠܳܝ̈ܐ»
12. ܛܳܒܗܽܘܢ ܕܝܰܘ̈ܡܳܬܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܝܰܘܡܳܢܳܐ»
13. ܦܫܺܝܼܩܗܽܘܢ ܕܡܶܕ̈ܡܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܦܰܘܕܐ. ܓܰܠܛܳܐ»
14. ܪܰܒܗܽܘܢ ܕܰܡܣܳܡܒܪ̈ܺܝܼܫܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܕܚܶܠܬܳܐ .ܣܘܼܪܳܕܐ»
15. ܪܰܒܗܽܘܢ ܕܦܰܘ̈ܕܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܡܬܪܰܟܢܳܢܘܼܬܐ ܕܪ̈ܺܝܫܘܳܬܐ»
16. ܪܰܒܗܽܘܢ ܕܰܬܒܳܪ̈ܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܚܘܼܣܪܳܢܐ»
17. ܐܠܨܳܝܗܽܘܢ ܕܡܶܕ̈ܡܶܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܐܰܣܝܼܪܘܼܬܐ ܕܥܰܡ ܐ̱ܚܪ̈ܳܢܐ»
18. ܐܶܢ ܣܳܥܪܰܬ ܪܝܼܫܘܼܬܐ ܕܥܰܝܢܐ ܚܠܳܦ ܥܰܝܢܐ: «ܥܳܠܡܳܐ ܟܠܗ ܗܿܘܐ ܣܰܡܝܳܐ»
19. ܐܶܢ ܦܳܪܥܰܬ ܒܝܼܫܬܳܐ ܚܠܳܦ ܠܒܝܼܫܬܳܐ: «ܐܡܬܝ ܫܳܠܡܳܐ ܒܝܫܬܐ؟»
20. ܡܰܥܒܕܳܢܗܽܘܢ ܕܚܰܝܠܐ ܪܰܒܳܐ ܒܚܰܝ̈ܐ: «ܗܰܝܡܳܢܘܼܬܐ»
21. ܩܰܠܝܼܠܬܗܽܘܢ ܕܐܘܼܪܚܳܐ ܕܡܰܘܒܠܐ ܠܢܝܼܫܳܐ: «ܣܶܪܛܳܐ ܬܪܝܼܨܳܐ»
22. ܡܰܥܒܕܳܢܗܽܘܢ ܕܣܘܼܬܳܪ̈ܐ ܒܚܝ̈ܐ. «ܡܰܛܶܐܒܳܢܘܼܬܐ»

ܢܘܼܗܳܪܐ:  ܡܰܥܒܰܪܢܘܬܐ ܡܼܢ ܥܪܒܳܝܐ ܠܣܘܼܪܝܝܐ ܒܝܕ ܝܘܣܦ ܒܶܓܬܰܫ: ܡܪܕܝܢ

ܓܘܫܡܐ ܥܪܒܝܐ

جوبة غاندي على أهم 22 سؤال في الحياة :

١- أصل كل الشرور: “الأنانية”

٢- ما يجعلك سعيداً في الحياة : “أن تكون مفيدا للآخرين”

٣- أخطر أنسان في الحياة : “الكذاب”

٤- أجمل هدية في الحياة : “التسامح”

٥- أفضل ملجأ في الحياة : “هو الله”

٦- أهم أشخاص لك في الحياة : “هم الأهل”

٧- أجمل شيء في الحياة : “هي المحبة”

٨- أهم تسلية في الحياة : “العمل”

٩- أكبر سر في الحياة : “هو الموت”

١٠- أسمى المشاعر في الحياة : “السلام الداخلي”

١١- أفضل معلمين في الحياة : “هم الأطفال”

١٢- أجمل يوم في الحياة : “هو اليوم”

١٣- أسهل شيء في الحياة : “أن تغلط”

١٤- أكبر عقبة في الحياة : “الخوف”

١٥- أكبر خطأ في الحياة : “أن تتنازل عن مبادئك”

١٦- أكبر هزيمة في الحياة : “الإحباط”

١٧- الشيء الأساسي في الحياة : “التواصل مع الآخرين”

١٨- إذا طبقت مبدأ العين بالعين .. سيصبح العالم كله أعمى.

١٩- إذا قابلت الشر بالشر .. فمتى ينتهي الشر ؟!

٢٠- القوه الأكثر فاعلية في الحياة : “الإيمان”

٢١- الطريق الأسرع للهدف : “الخط المستقيم”

٢٢- الحماية الأكثر فاعلية في الحياة : “التفاؤل”

زيارة احتفالية

زيارة احتفالية

قمت الاسبوع الماضي (الجمعة 18 مارس 2022) بزيارة رئيس مجلس إدارة كنائس مديات، السيد يوسف تركر، في مكتبه في دير مار هوبل ومار أبروهوم. هنأته على رئاسة الجديدة التي تولاها، وقدمت كتابي التركي المنشور حديثًا بعنوان “التصوف السرياني”. لقد نقلت تمنياتي لرئيسنا الجديد بالصحة والنجاح على جهوده المستمرة من الماضي إلى الحاضر.

على الرغم من البرد في الخارج، كنا بصحبة شعور“بالوعي الرحيم” الذي يدفئ أرواحنا. تحدثنا عن اهمية الصدق والحوار. لقد تجاذبنا أطراف الحديث. كانت لدينا لحظات سعيدة في التبادل الفكري . لقد فهمت مرة أخرى أن الكلمة المقبولة تجد مكانًا في القلب. تجعل الحياة أسهل. الكلمة التي لا تفهم هي عبء. يجعل الحياة صعبة.

أعادتني المحادثة / الشراكة التي أجريتها مع السيد يوسف تركر إلى الوراء. شعرت وكأنني كنت وحدي مع الذكريات التي ترن حولي.

كما تحدثنا في حديثنا، فإن التعاطف هوأهم هدية يقدمها الناس لبعضهم البعض في العلاقات الإنسانية. لأن الرحمة هي طاقة روحية. إنه شعور جيد على كلا الجانبين (المانح والمستقبل). الرحمة تولد الرحمة، إنه شعور يذهب إلى الضمير؛ ينشط الصوت الداخلي نظام التحذيرالداخلي. يتحمل الشخص الذي لديه هذا الشعور مسؤولية أن يكون مفيدًا طوال الوقت.

الشخص الذي ينجح في جلب الوعي الرحيم والاتساق الأخلاقي لكلامه سيضيف باستمرار الاختلافات إلى المجال الذي يخدمه. بهذه الطريقة، سيكون سعيدًا بنفسه ويسعد الآخرين. إنه واجب إنساني أن تكون متعة الحياة نشطة.

بسبب الجدران الذهنية المبنية بين الذات والآخر في جميع مجالات الخدمة المتعلقة بالبنية الاجتماعية، لا يتم التغاضي عن الأسباب التي تشكل أساس الوعي الوجداني والعمل الخيري، وتضعف هذه الأسباب، ويتم تنشيط طاقة الحياة الأعلى.

كما هو معروف، هناك حاجة متبادلة في روح الحياة. ومع ذلك، عندما يتعلق الأمر بمن يحتاج أكثر، يقال: “تتضح قوة المعطف في المطر”.

الرئيس يوسف تركر، الذي لا يغادر مديات في الأيام الممطرة، يقاوم إسراف الهجرة، ويتساقط بشدة مع الأمطارمن أجل القيم التاريخية لمديات، كان يخدم مديات في صمت عقلي لفترة طويلة. لقد استمر دائمًا في هذه الخدمة في أدوار مختلفة دون أن يخطئ في قوله “يجب أن يعرف المعطف قيمتنا”.

يواصل جهوده لحماية كنائس مديات التاريخية من خلال التفكيرفي المستقبل، دون تكبر، دون عناد، دون غطرسة، دون تفاخر، دون رياء.

دعونا لا ننسى أن الناس يصبحون أثرياء ويتطورون بما يتناسب مع صدقهم. يصبح المتطوع إنسانًا لأنه يشارك ويفعل شيئًا للآخرين. في هذه الحالة ، يجب أن نبحث عن طرق لنكون مفيدين لرفاهيتنا وحيويتنا – (لمنطقة خدمتنا ومجتمعنا) – وأن نحقق ثمارًا مفيدة.

على الرغم من كل شيء، فإن الدافع للخدمة من أجل الصالح الاجتماعي والاستفادة من هذا المعنى ليس سوى التنشيط الإيجابي لنظام التحذير تنشيط لرغبة الخدمة  في الإنسان  من أجل الوعي الرحيم.

ملفونو يوسف بكداش

رئيس جمعية الثقافة واللغة السريانية وادبها / ماردين

Inner Warmth and Success

Inner Warmth and Success

During these days when we experience firsthand the well-known cold of winter and feel the chill of the outside world in our bones, a reminder along the laconic lines of “actions are the reflection of a person’s character” and “he who knows the ropes will encounter few difficulties” might prove a source of warmth for our inner world.

To a certain extent, I’m writing this under the responsibility and sentiment of providing some warmth to our inner worlds.

True life is shaped according to unseen but existing spiritual laws. Because a person turns into whatever they nurture themselves with in their inner world. True wealth is spiritual wealth. And a person’s most valuable fortune is their capacity to prioritize moral consistency. Their greatest fortune is their investment into benevolent knowledge/wisdom.

Just as ignorance of the law is unacceptable as an excuse before the judge, unawareness of the divine truths/spiritual laws that shape true life is not an excuse for anyone. It is no justification. This unawareness affects everything in our lives. Recognizing this unawareness causes us to delve into and become established in an occupation that gratifies us. This occupation, which cleanses our spirit from the dust of daily life is a very noble pursuit. This pursuit heals and develops us. It carries us forward. It imparts depth and maturity. Otherwise, ignorance of spiritual laws causes us to flounder and waste time. This constantly drains our energy. It ruins our health. It always leaves us behind.

When the outside world is cold, the inner world must be warm. It must be kept warm. There are different ways to warm up and illuminate the inner world. One of these is a person’s ability to become aware of their own reality. It is their ability to view both themselves and life with the true light of divine knowledge. A person who can achieve this can more easily thaw the chill of their inner world and illuminate it.

The following words of English politician Benjamin Disraeli have profound meaning: “The biggest favor you can do for a person is to help them discover not what you yourself own, but their own possessions and reveal them.”

An Indian proverb says in the context of social standing and human conditions: “There is no noble way to be superior to another person. True nobility is being superior to one’s previous state.”

Because what keeps a person going is their inner world of meaning. The love, respect, light, knowledge, awareness, enlightenment, morality, virtue, monologue, dialogue, communication, interaction in this world are the determining factors in one’s life. If the physical, emotional, mental, and spiritual rooms of this world are given an airing with the disciplines of tenacity and resolution, individuality and freedom will bloom. The spirit of self-control will grow stronger. It will spring to life. It will breathe. This will open the doors of success according to the person’s desires after the required effort has been shown.

We can only enlist the help of our friends in the battle against outside chills (problems) for a limited period of time. If we remind ourselves that our friends will one day abandon us, if we do not dismiss this possibility, if we discipline/train ourselves for this, we can avoid disappointment and we can overcome these chills/problems. We can more easily turn them positive. Because the branch one sits on can break some day. People can only trust their own wings to keep them in the air. They can only trust their inner warmth. They can only trust their inner capacities.

Have you heard the tale of the Simurgh, a mythical Persian bird that inspires people and helps them realize that all of their journeys are in fact a journey into the self?

I believe that citing this meaningful tale will prove very helpful:

“Legend has it that the Simurgh, esteemed ruler of all birds, lived on the peak of Mount Qaf and knew all. All birds believed in the wisdom of the Simurgh and when things went south, they would wait for him to come to their rescue.

But strangely enough, no bird had seen this Simurgh bird before. Seeing as the Simurgh was nowhere to be found, the other birds lost all hope.

Up until one of the birds found a feather from the Simurgh’s wing in a faraway country, that is. After finding the feather, all the birds believed in the existence of the Simurgh and decided to find him and ask for his help with their troubles.

However, they had to traverse seven bottomless and difficult valleys in order to reach Mount Qaf. The journey through these valleys was so challenging that many birds lost their way.

The first valley was the “Valley of Desire,” which contained everything the birds could ever want.

The birds fell under the spell of the possibility of owning everything and lost their way.

The second valley was the “Valley of Love,” where a mist covered their eyes and they mistook the shapes they saw for pheasants and swans.

Here, many birds were infatuated by the beauty of the pheasants and swans they saw and many lost their way.

The third valley was the “Valley of Ignorance,” where everything seemed agreeable.

Some birds were overtaken by indifference while flying through here. They became increasingly disaffected, keeping their minds off things and forgetting them with time. They even forgot about the Simurgh whom they had set out to find. Many birds were lost to this valley as well.

The fourth valley was the “Valley of Disbelief,” where the birds thought their journey had no purpose or meaning.

Some birds began to think that they would not find the Simurgh this way and would die in vain. They thought they had come all this way for nothing and turned back.

More birds were lost.

The fifth valley was the “Valley of Loneliness,” where they felt lonely.

Some birds began to feel lonely while flying through this valley and went their own, solitary ways. They left to hunt for themselves and fell prey to bigger beasts. Even more were lost.

The sixth valley was the “Valley of Gossip,” where rumors about the Simurgh were floating around.

During the journey, a rumor was started by the bird bringing up the rear which made its way to the bird up front. They began to think that the Simurgh did not actually exist, that it was a mere story, and that there was no point in their search, so they gave up and turned back. Their numbers were greatly diminished in this valley as well.

The seventh valley was the “Valley of Self”.

When they arrived at this valley, each bird began to march to a different tune. Someone found another’s wing off-putting, while another bird claimed to know everything and that they were going the wrong way. Each bird spoke something different and tried to have his own way, vying for leadership. In their selfishness, they trampled over one another in order to come out on top, all the way through the valley. Many birds were lost this way.

After many losses, the remaining thirty of them finally arrived at Mount Qaf. Upon arriving, the thirty birds who had made it through the impassable valleys unraveled the mystery. There was no Simurgh bird here.

Did such a bird exist at all? Or was all their suffering in vain? Had they fallen victims to their obstinacy? No.

They themselves were the Simurgh bird they’d been searching for.”

In Persian, “si” meant thirty, and “murgh” meant birds. The thirty birds who had come to the end of their journey discovered that the thing they had been searching for was actually themselves.

This tale is actually about us. It descends to the center of our lives.

When something goes wrong for us, we should search for and find ourselves instead of someone else. We look to ourselves, not to others.

I believe that it is beneficial to remind of these things and raise awareness of them in the journey of life.

In the words of famous writer Paulo Coelho: “Even if the person who leaves you was someone very precious, close the door after them so that those inside are not cold.”

… And while evaluating humanity, he resumes: “Wrong people are not a waste of time, but a lesson in identifying right people.”

Yes, if we want our future to be more fulfilling and meaningful, we must bury the past after extracting the necessary lessons and experience. We must bury the past so that the future can blossom. So that spring may come. And everyone may cheer up and be happy!

Yusuf Beğtaş

Syriac Language-Culture and Literary Association / Mardin

Kutlama Ziyareti

Kutlama Ziyareti

Dün (18 Mart 2022 Cuma günü), Midyat Kiliseleri Vakıf Yönetim Kurulu Başkanı Sayın Yusuf Türker’i Mor Hobel ve Mor Abrohom Manastırındaki çalışma ofisinde ziyaret ettim. Yeni deruhte ettiği, üstlendiği vakıf başkanlığı nedeniyle kendisine hem tebriklerimi sundum, hem yeni yayınlanan ‘‘Süryani Mistisizmi’’ isimli Türkçe kitabımı takdim ettim. Geçmişten günümüze süregelen çabalarından dolayı yeni başkanımıza sağlık ve başarı dileklerimi bildirdim.

Dışarıdaki soğuğa rağmen ruhumuzu ısıtan ‘‘merhametli farkındalığın’’ hissiyatıyla yarenlik ettik. Samimiyetin ve diyaloğun önemini konuştuk. Geleceğe savrulduk. Karşılıklı düşünsel alışveriş içinde mutlu anlar yaşadık. Tekrar anladım ki, hemhal olunan söz, kalpte yer bulur. Hayatı kolaylaştırır. Hemhal olmayan söz ise, yüktür. Hayatı zorlaştırır.

Başkan Yusuf Türker ile yaptığım sohbet/yarenlik beni çok gerilere götürdü. Etrafımda halkalanan anılarla baş başa kalmış gibi hissettim kendimi.

Sohbetimizde geçtiği üzere, şefkat, insani ilişkilerde insanların birbirlerine verdiği en önemli hediyedir. Çünkü şefkat, ruhsal bir enerjidir. Her iki tarafı (vereni ve alanı) da, iyi hissettirir. Şefkat şefkati doğurur, vicdana giden bir duygudur; iç sesi, içteki uyarı sistemini harekete geçirir. Bu duyguya sahip kişi devamlı faydalı olmanın sorumluluğunu taşır.

Sözüne şefkatli farkındalığı, ahlaki tutarlılığı kazandırmayı başaran kişi, hizmet ettiği alana devamlı farklılıklar katacaktır. Bu şekilde hem kendisi sevinir, hem başkalarının sevincine vesile olur. Yaşama sevincinin aktif olması için bu insani bir yükümlülüktür.

Toplumsal yapıyı ilgilendiren bütün hizmet alanlarında benlik ve öteki arasına örülen zihinsel duvarlar nedeniyle, merhametli farkındalığın ve müşfik eylemlerin temelini oluşturan gerekçelerin gözden kaçırılmaması, o gerekçelerin sulanması, yüksek yaşam enerjisinin aktifleşmesini doğurmaktadır.

Bilindiği üzere, yaşamın ruhunda karşılıklı ihtiyaç vardır. Ancak mesele, kimin kime daha muhtaç olduğunda düğümlendiğinde, “Abanın kadri, yağmurda belli olur” denilmektedir.

Yağmurlu günlerde Midyat’ı terk etmeyen, göçün savurganlığına karşı direnen ve Midyat’ın tarihi değerleri uğruna yağan yağmurlarda çok ıslanan Başkan Yusuf Türker, öteden beri zihinsel sessizlik içinde Midyat’a hizmet vermektedir. “Aba, kıymetimizi bilsin” deme gafletine düşmeden farklı rollerde bu hizmetini hep sürdürmüştür.

“Beni aramayan kaybeder, o/onlar düşünsün” kibrine kapılmadan, abayla inatlaşmadan, büyüklenmeden, böbürlenmeden, gösterişe kapılmadan, geleceği düşünerek Midyat’ın tarihi kiliselerini koruma çabalarını devam ettirmektedir.

Unutmayalım, insan samimiyeti oranında zenginleşir ve çoğalır. Gönüllü paylaşım içinde oldukça, başkaları için bir şey yaptıkça insanlaşır. O halde kendi esenliğimiz ve canlılığımız için -(hizmet alanımıza ve topluma)- faydalı olmanın, yararlı meyveler vermenin yollarını aramalıyız.

Her şeye rağmen, toplumsal yarar için hizmet etmek ve bu anlamda faydalı olma motivasyonu merhametli farkındalığın insandaki uyarı sistemini ve hizmetkâr güdüleri pozitif anlamda harekete geçirmesinden başka bir şey değildir.

Saygılarımla..

Yusuf Beğtaş

Süryani Dili-Kültürü ve Edebiyatı Derneği / Mardin